رابطه باورهای کارآمدی جمعی و باورهای خودکارآمدی با رضایت شغلی دبیرانمرد دوره متوسطه شهر قم

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط باورهای کارآمدی جمعی و باورهای خودکارآمدی با رضایت شغلی دبیران دبیرستان های نظری شهر قم است . بدین منظور 285 دبیر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند . برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس کارآمدی جمعی، (گودارد، هوی و ولفوک هوی ، 2000 )، برای اندازه گیری باورهای کارآمدی معلمان از مقیاس ساخته شده توسط چانن موران و ولفوک هوی ( 2001 ) و برای سنجش رضا یت شغلی از پرسشنامه تعدیل شده رضایت شغلی مینه سوتا استفاده شده است . برای بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش از ضرایب همبستگی پیرسون و هم چنین تحلیل رگرسیون چندگانه، گام به گام استفاده شد . نتایج تحلیل ها نشان داد که باورهای کارآمدی جمعی با رضایت شغلی و مولفه ه ای آن در سطح رابطه مثبتمعنی داری دارد. نتایج اجرای تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که دومتغیر باورهای کارآمدی جمعی و 5/19 درصد تغییرات رضایت شغلی معلمان را پیش بینی میکند.